Period od 1931 – 1942. godine kritičari ocenjuju kao najznačajni deo Šumanovićevog stvaranja, kao suštinu njegove ličnosti i umetničke vere.
Izbor dela za pančevačku izložbu priredila je direktorka Galerije slika „Sava Šumanović“ Vesna Burojević i publika će biti u prilici da ih pogleda do 1. aprila.
U svom kratkom životnom i umetničkom putu, Sava Šumanović je uspeo da postane jedan od najznačajnijih srpskih umetnika XX veka. Pripadao je slikarskoj generaciji koja je posle prvog svetskog rata uvela našu umetnost u savremene evropske tokove. Kao mlad umetnik, tokom prvog boravka u Parizu, 1920. godine, prihvatio je savremene tendencije u slikarstvu i postao najznačajniji predstavnik konstruktivizma u srpskom slikarstvu.
Poslednja decenija u stvaralaštvu Save Šumanovića predstavlja jednu zaokruženu celinu koja je počivala na veoma čvrstim osnovama. To su pre svega talenat i obrazovanje umetnika, zatim iskustvo Pariza koje se istovremeno odnosi na bogatstvo tradicije koja se čuva u muzejima i snagu internacionalne atmosfere koja je vladala u umetničkim krugovima. Takođe je nemerljiv uticaj na umetnikov rad imalo neposredno okruženje.
Na slici: "Poluležeći ženski akt", foto: Galerija slika Save Šumanovića
Kao tema u Poslednjoj deceniji ubedljivo dominira pejzaž. Druga omiljena tema je akt. Najviše dela naslikao je tokom 1939. godine, kada se pripremao za veliku izložbu, i sledeće 1940. godine, ponesen uspehom izložbe. Nije bilo vreme da uživa u uspehu, rat je došao i u Šid. Neka od najboljih dela nastala su upravo tih ratnih godina. Kod Šumanovića su život, rad, umetnost, slikarstvo, neraskidivo povezani. Slikao je do samog kraja- Kada su došli po njega, rano ujutro 28. avgusta 1942. godine, na štafelaju je ostala upravo dovršena slika, poslednja iz triptiha Beračice.
